قال سید الساجدین (ع) :
« طلبُ الحوائج الى النّاس مذلةٌ للحیاة و مذهبةٌ للحیاء واستخفافٌ بالوقار وهو الفقرُ الحاضرُ و قلةُ طلب الحوائج الى الناس هو الغنىُ الحاضرُ »( تحف العقول ص 286)
دست حاجت بسوی مردم دراز کردن ، باعث خواری انسان در زندگی می شود و حیاء و شرم را از بین می برد، وقار و سنگینى انسان را پایین می آورد و همین خود نیز فقر نقد است . یعنى فقر منحصر به نداشتن پول نیست . فقر یعنى نیازنداشتن پول نیاز و فقر است . اظهار این نیازها هم عین فقر است به هر نسبت که انسان کمتر دست حاجت پیش مردم دراز کند، به نوعى ، به غنا و بى نیازى نقد نائل شده است .
